4 oktober
Heerschappij van mensen over dieren?
Nieuwe gezinsleden…nieuwe gezichtspunten
Sinds Tara (border collie) Nouty en Kiki (Main Coones) ons huis bevolken, word ik allengs betrokken op de vraag wat de betekenis is van de verhouding van mens tot dier. Tara, Nouty en Kiki laten zich aan mij kennen als eigen wezentjes, ik durf zelfs te stellen als wezens met een ziel en een bewustzijn.
Door de affectie die ik voel voor onze dierlijke gezinsleden wordt ik plotseling ook geraakt als ik beelden voorbij zie komen van de opeengepakte dieren in megastallen. En nog meer ontluisterend vind ik de beelden van varkens die op transport worden gesteld om afgevoerd te worden naar slachthuizen. Ik kan me niet aan de associatie onttrekken van de beelden die we kennen van mensen die in de 2e WO op transport werden gesteld naar de vernietigingskampen. Waarom, zo vroeg ik me af, zijn we moreel verontwaardigd over genocide en vinden we zoocide in onze ogenschijnlijk beschaafde wereld vanzelfsprekend?
Het voorlopige antwoord dat ik zelf bedacht is dat we ons makkelijker identificeren met onze eigen soort, dat betekent dat we dieren blijkbaar beschouwen als van een andere orde. Maar als morgen al onze huisdieren op transport worden gesteld op weg naar een vernietigingskamp zal dat ook maatschappelijk stuiten op morele verontwaardiging. Huisdieren hebben een naam, we kunnen ons daarmee verbinden en zelfs zijn we geneigd het al te menselijk te projecteren op ons huisdier. Het huisdier heeft blijkbaar dus nog een hogere status, dan dieren die anoniem zijn. Getuige ook het feit dat in de hobbyjacht dieren zonder pardon worden afgeschoten, terwijl Bruno, de hond van de jager, thuis een koninklijke mand geniet.
Het varken of rund daarentegen die op weg is naar het slachthuis heeft geen naam, het is een ding: de potentiele ham op ons brood, of de biefstuk op ons bord. Hier is het dier een belangrijke bron van inkomsten voor de industrie. Het dier wordt geofferd aan onze economie. Het dier wordt evenzo als vanzelfsprekend geofferd in de farmacie (vivisectie), de mode industrie , de parfumerie, de cosmetica-industrie etc.. Hieruit dringt de vraag aan mijn op of het eigenlijk wel zo vanzelfsprekend is dat de mens de heerschappij over dieren heeft en naar willekeur over ze kan beschikken?
Een korte schets
De Bijbel bijvoorbeeld illustreert op verschillende plaatsten een sterk antropocentrisch mensbeeld. De mens zou de kroon op de schepping zijn. Als rentmeester heeft hij de taak zo goed als mogelijk voor de schepping te zorgen en daarbij wordt op verschillende plaatsen in het Oude Testament wel benadrukt dat we zelfs enig mededogen naar dieren moeten betrachten. Maar hoe dan ook De Bijbel illustreert, impliciet of expliciet, het recht van de mens over de schepping. In het verlengde daarvan, maar nu zonder de legitimatie van een God, is het Darwin (1809-1882) die met zijn evolutietheorie wederom, de mens beziet als de apotheose van de evolutie. Deze almachtige positie is een verworven recht, aldus Darwin, omdat de mens de sterkste overwinnaar blijkt te zijn, in de strijd om het bestaan.
De exploitatie van dieren krijgt echter een push wanneer er in het tijdvak van de Verlichting een onevenredige nadruk komt te liggen op de menselijke rede. Door de rede wordt de mens als het ware losgemaakt uit zijn eenheid met zijn natuurlijke omgeving en vanaf nu staat hij als een toeschouwer (maar ook eenzaam rillend in het bestaan) tegen over de levende natuur met zijn plantaardige en dierlijke bewoners. Geïnspireerd door het denken van de natuurkundige Isaac Newton (1643-1727) nam de ontwikkeling van de natuurwetenschappen een vlucht waardoor de natuur en haar levende haven middels onderzoek, classificeerbaar en meetbaar werden. Deze mentaliteit werd ook gedragen door het de dualistische filosofie van Descartes (1643-1727) die bijvoorbeeld dieren beschouwde als zielloze machines die verstoken zijn van kennis en gevoel. Deze aanname ontslaat de mens van mededogen en geeft een legitimatie, om zonder scrupules dieren te gebruiken voor zijn eigen doeleinden.
Al deze aannames, die ik nu slechts in een korte schets de revue laat passeren, zijn zo verankerd in ons collectief onbewuste, dat een andere mentaliteit jegens dieren (en de natuur) op grote weerstand stuit. Het feit dat bijvoorbeeld herhaaldelijk de suggestie wordt gedaan dat het beter zou zijn als de Partij van de Dieren haar naam veranderd, omdat ze dan meer serieus wordt genomen, impliceert al dat dieren dus een inferieure status hebben. Het verlangt beslist een helikopter view om met een meer verruimd bewustzijn de vanzelfsprekende heerschappij van de mens over dieren (en de natuur) te relativeren.
Omslag in denken en doen
De milieucrisis/klimaatcrisis/stikstofcrisis en de pandemie beschouw ik als één crisis die mijns inziens het resultaat is van bovenstaande mentaliteit. Volgens Darwin komt de mens, in de strijd om het bestaan, als sterkste overwinnaar uit de bus. Maar in onze tijd blijkt het een schijnoverwinning. Wanneer we onze heerszucht over dieren (en de natuur) niet durven relativeren graven we ons eigen graf. En laten we eerlijk zijn, ook al sterven we als mensenras uit, de natuur zal zich zonder ons weer hertstellen…en wellicht makkelijker herstellen omdat het zonder mensheid zich ongeremd kan manifesteren. Wanneer ik vanuit dit perspectief kijk hebben wij als mensheid weliswaar een destructieve rol, maar ook een marginale.
We staan niet boven de schepping maar maken er deel van uit! Evenzo zijn we slechts een marginale diersoort tussen alle andere dieren. In wezen zijn Tara, Nouty en Kiki mijn zusters uit de dieren familie, waar ik als zoogdier ook toebehoor.
Onze exploitatie van dieren wordt door de natuur beantwoord met een pandemie. Niet zozeer als ‘straf’ maar als een gevolg van onze mentaliteit die de natuurlijke habitat van dieren keer op keer verstoort.
Deze tijd verlangt dus een omslag in denken en doen. Ik beschouw het als een genadevolle kans om nu met vol bewustzijn een betere wereld te scheppen. Een wereld waarin we weer oog en respect hebben voor de schoonheid en eigenheid van alle andere soorten. Een wereld waarin we ons, voelbaar en tastbaar, een deel van het geheel weten. Een wereld waarin ook mijn kinderen en kleinkinderen strakjes de vreugde en schoonheid van het leven nog kunnen genieten.
23 augustus 2023
Als je slecht over jezelf denkt ga dan goed voor jezelf zorgen!
PMS light
Dit is een quote die gebaseerd is op mijn persoonlijke ervaring. Velen met mij kennen misschien wel eens dagen dat je nergens zin in hebt en alles stom en zinloos vindt. We noemen dat een baaldag. Wat de meeste mensen niet weten is dat dit gevoel van trage lamlendigheid vaak geïnitieerd kan worden door de maanstanden. Vlak voor de donkere maan, in de fase van de afnemende halve maan, lijk ik soms wel een PMS light te beleven, hoewel de maandstonden al zestien jaar achter me liggen…
Innerlijk conflict
Nu is er niets mis met zo’n baaldag, ze nodigt uit tot introversie, rust en herstel. Pas wanneer ik me daar tegen verzet ontstaat er frictie in mijn gemoed. Mijn innerlijke slavendrijver vindt dat ik van alles moet maar de dwarse puber in mij (Pipi Langkous) slaat verongelijkt haar armen over elkaar en zegt: “Bekijk het maar!” waarbij ze al mijn plannen saboteert.
De baaldag kan dan, als ik niet oplet, gepaard gaan met een veroordeling van mijzelf waarbij ik vaak geneigd ben om de onvrede weg te eten of te drinken. Vervolgens ga ik nog meer van mijzelf balen omdat die dikke reep chocolade met veel suiker zwaar op mijn maag ligt en er verschijnen al visioenen voor mij geestesoog over de spijkerbroek die straks vast niet meer dicht kan. Ik raak dan nog meer gevangen in de cyclus van zelfveroordeling, destructieve keuzen en vervolgens zelfhaat (hoe subtiel ook). De negatieve cirkel is dan rond.
Acceptatie
De eerste stap is acceptatie! Mijn ervaring heeft geleerd als ik op een lichtvoetige wijze mijn eisen pakket op zo’n baaldag even kan parkeren komt er ruimte voor constructieve keuzen. Ik neem als het ware even vrij van mijn agenda en to do lijstjes.
Ook al besluit ik niets te doen dan blijkt zo’n lege dag achteraf heel vruchtbaar te zijn omdat er nu ruimte komt om nieuwe inspiraties toe te laten en waarvan sommige in de dagen nadien toch wortel willen schieten. Vooral wanneer de maan zich weer gaat opbouwen na donkere maan en de energie en levenszin weer terug keren, ontstaat op een organische manier de behoefte om de jonge zaailingen van inspiratie op te potten opdat ze strakjes vrucht kunnen dragen.
Vaak is het echt niet zo dat ik op zo’n dag slechts met mijn handen in mijn schoot op de bank ga zitten.
Zelfzorg
Juist zo’n “lege dag” nodigt ook uit tot zelfzorg. Ik neem nu de tijd om van de dagelijkse douche een uitgebreid ritueel te maken waarbij ik mijn lichaam eens lekker kan vertroetelen met bv een scrub beurt of een zelfmassage waarbij ik aandacht besteed aan cruciale drukpunten op het lichaam waardoor de energie lekker kan gaan stromen.
Een gezichtsmasker kan ook heel weldadig zijn.
Teen nagels lakken, is bij mij vaak ook een sluitpost. Zittend op de wc wanneer ik de armoedig afgebladerde nagels zie denk ik: ‘oh ja strakjes’ maar toch komt het er vaak weer niet van.
Mijzelf aankleden kan een feestje zijn. Bewust kies ik een kleur die past bij de energie die op dat moment in mij is. Nieuwe Maan verlangt meer wat aarde tinten, het groen van de natuur, mysterieus paars of donker blauw.
Terwijl als de maan weer opbouwt heb ik ontdekt dat ik meer behoefte heb aan stralende kleding en tegen Volle Maan kies ik voor nog uitbundiger zoals oranje of rood.
Het belangrijkste criterium voor mij is dat ik me in de kleding die ik die dag draag lekker en mooi moet voelen. Kunstvezels heb ik als taboe verklaard, want dan kan de energie niet lekker stromen en dat laat zich ook voelen als ‘opgesloten’ zijn. Ook hoge hakken en strakke taillebanden beleef ik als martelwerktuigen dus die draag ik ook al jaren niet meer.
Voeding
And last but not least. Voeding! Gezonde voeding is voor veel mensen vaak een sluitpost. Zo was het ook lange tijd voor mij. Vooral als ik aan het einde van de dag, juist als de energie terugloopt, nog een menu moet bedenken en vervolgens naar de winkel is de verleiding groot om maar even iets snels te doen of iets te halen op de hoek.
Nu is dat af en toe helemaal niet erg maar wanneer ik dat te vaak doe dan wordt mijn lichaam daar niet blij van en dat heeft ook zijn doorwerking op het hormoonstelsel, mijn darmen die overprikkeld raken en uiteindelijk mijn geest. Dus ik bedenk vaak al in de ochtend een menu met voeding waar mijn lichaam (zoals ook mijn darmflora) blij van wordt. Op zo’n potentiële baaldag kost het wel discipline om een menu te maken en naar de winkel te gaan maar de ervaring heeft geleerd dat juist deze inspanning zich terug betaald in levensvreugde.
Welbeschouwd probeert mijn lichaam al 67 jaar stilzwijgend de boel op orde te houden en van extra aandacht en gezonde producten floreert ze al snel. Ik mag haar voor deze getrouwe dienst ook wel behulpzaam zijn en wat meer waardering geven!
Het maken van de gerechten kan al zoveel plezier geven. Als ik dan uiteindelijk de eerste happen proef explodeert de vreugde en dat laat zich lichamelijk ook voelen. Ik zeg dan vaak “dat voelt lekker in het buikje!”
Aan het einde van de dag schrijf ik op waar ik dankbaar voor ben. Vaak kom ik tot de conclusie dat zo’n zogenaamde baaldag zich heeft getransformeerd in een vruchtbare topdag waarbij mijn zelfwaardering een enorme impuls heeft gekregen.
31 juli 2023
Detective van de ziel
Voortschrijdend inzicht
Het therapeut schap is ondanks studie, kennis, kunde en ervaring ook een pad van voortschrijdend inzicht. Daarmee is gezegd dat het geen statisch vak is maar de praktijk ook verdieping geeft die mij ook weer steeds opnieuw uitnodigt om mijn kennis bij te scholen. Zo komen tijdens de therapie ook trauma’s aan het licht waarvan ik vermoedde dat de oorzaak verder gaat dan de kaders van het huidige leven. Dit maakte dat ik als aanvulling op mijn praktijk me ben gaan bekwamen in (transpersoonlijke) regressie therapie. Dit is een vorm van therapie die heel effectief blijkt te zijn om de wortel van het trauma op te sporen en aan te pakken.
De ziel als een externe harde schijf
“In mijn werk ga ik uit van het bestaan van een ziel die de mens is ingeschapen. Je zou deze ziel kunnen beschouwen als een externe harde schijf waarin alle informatie is opgeslagen die we in eerdere levens hebben ervaren. We zijn dus bij onze geboorte geen onbeschreven blad. Hoewel we in ons dagelijks leven niet gewoon zijn om ons eerdere levens te herinneren kan het wel zijn dat de sporen daarvan in ons huidige leven nog doorwerken. Traumatische ervaringen die je in een eerder leven hebt opgedaan kunnen een nagalm hebben in het huidige leven en zich manifesteren in de vorm van gedragingen en stoornissen die gebaseerd zijn op ogenschijnlijk irreële angsten. Vaak hebben mensen al heel veel gedaan maar toch lukt het niet om de stoornissen blijvend te veranderen. Ook ik liep daar als Jungiaans en energetisch therapeut tegen aan. De inzichten kwamen wel aan de oppervlakte en dat gaf vaak tijdelijk een opluchting maar toch bleven mensen vaak gevangen in een oud patroon. Dat maakte dat ik mijn vraagtekens begon te zetten bij de effectiviteit van therapie.
Gewichtsproblemen
Tijdens een opleiding gingen we terug naar een eerder leven. Tot dusver was ik sceptisch met betrekking tot reïncarnatie therapie omdat ik het nogal speculatief vond. Vrij onmiddellijk zag ik scenes van een leven als heks, ook hoorde ik een jaartal: 1524. Hoewel de beelden heel levendig waren stelde ik mijzelf toch de vraag of ik dit niet zelf verzon. Nadien riep ik toch deze beelden op en kreeg steeds meer informatie die ook historisch leek te kloppen. Kort daarop ging er iets veranderen. Ik die vanaf mijn pubertijd dramatische problemen had met mijn gewicht begon af te vallen. Ik had de moed al opgegeven en mij met de grote maat (48) verzoend. Ik ging niet alleen blijvend afvallen maar ik behield ook mijn gewicht. Intussen gleed ik in maat 36. Natuurlijk vroeg ik me af waarom de gewichtsproblemen zo geruisloos waren verdwenen. Op een helder moment viel mij in dat de veroordeling van hekserij onder andere geschiedde door de beschuldigde te wegen. Wanneer de beschuldigde ‘te licht bevonden werd’ was dat een teken van het heksschap. Ik vroeg me af of de angst voor deze veroordeling (opgeslagen op mijn ‘harde schijf’) niet de oorzaak was van mijn gewichtsproblemen? Het idee dat een slank lichaam gevaarlijk is zou dus een overtuiging kunnen zijn die verankerd is in mijn ziel en nog zijn doorwerking had in mijn huidige leven.
Heling van de ziel
Zowel mijn persoonlijke ervaring als de ervaring met cliënten gaven mij de motivatie om mij te verdiepen in de betekenis en vaardigheid van regressie therapie. De praktijk wijst intussen uit dat deze vorm van therapie vaak heel effectief is. Cruciaal is om de oorzaak van een trauma op te sporen en te doorleven. Je hoeft niet moeizaam allerlei levens door te spitten maar na afstemming levert het onderbewuste nèt die scene die je nodig hebt om zicht op de oorzaak van het trauma te krijgen.
Dit kan voor het moment emotie geven, maar wel binnen een veilig kader. Juist het besef dat de bedreiging iets van toen was en we nu bij machte zijn, vanuit een veilige context in het heden de situatie te (h)erkennen biedt heling (catharsis) aan de ziel.
Ik merkte in mijn praktijk dat met deze benadering werkelijk iets in beweging komt. Ik denk bijvoorbeeld aan de vrouw die altijd angstig was om de straat op te gaan. Ze verschool haar angst achter de verklaring dat ze nu eenmaal een huismus is. Tijdens een aura-chakrareading werd duidelijk dat er sprake was van angst voor de openbaarheid. In een vervolgsessie bood haar onderbewuste haar een reis naar een leven waarin ze als jodin moest onderduiken. Het opnieuw beleven van dit trauma leverde haar uiteindelijk bevrijding van haar angst.”
Werkwijze
In de eerste sessie krijgt de client een aura-chakra reading waardoor de blokkades zichtbaar en hoorbaar worden. Wanneer deze blokkades geworteld zijn in een trauma kan als vervolg gekozen worden voor regressie therapie.
1 mei 2023
De vier bewustzijns kwaliteiten in samenspraak met de natuur…
Vier Bewustzijnskwaliteiten
Carl Gustav Jung onderscheidde vier bewustzijnskwaliteiten: Denken, voelen, gewaarworden en intuïtie.
Bij ieder mens is de verhouding in deze kwaliteiten anders georganiseerd. Er is altijd een kwaliteit die boven schikkend is en een kwaliteit die als hulp wordt gebruikt en dan blijven er nog twee kwaliteiten over die een meer inferieure rol vervullen.
Deze verschillen maken dat mensen de wereld anders beleven. We kunnen een zelfde situatie meemaken maar toch een ander verslag geven van dezelfde gebeurtenis. Dat komt omdat we de wereld beschouwen vanuit onze dominante bewustzijnskwaliteiten.
Ooit liep ik door het bos met een vriendin en ik maakte een haarscherpe analyse van de sapstromen van een boom. Toen ik klaar was met mijn cerebrale uitleg vroeg ze: “Heb je het bos ook gevoeld?”
De denker, laten we hem even de archetypische karakteristiek geven van de huiskamergeleerde die overwegend wordt geregeerd door de ratio laat zich ook inspireren, door de intuïtie, dat is zijn hulpkracht. Daarentegen is de boer die afhankelijk is van de zinnelijke waarneming om te weten welk invloed het weer op de gewassen heeft een andere oriëntatie. Toch heeft de boer de hulpkracht van het voelen nodig om zijn gewaarwordingen te staven.
Heelwording
Het is de organisatie van deze kwaliteiten die onze talenten dragen en horen bij ons karakter. Toch, en dat is ook mijn ervaring in mijn praktijk laten zich juist zo rond het 35e levensjaar de inferieure kwaliteiten zich gelden. Ze willen, in het perspectief van onze heelwording, aandacht. In wezen is het de drijfkracht van onze natuur die deze heelwording initieert.
Zo kan het zijn dat de huiskamergeleerde zich spontaan ( aangezet door zijn intuïtie) opgeeft voor een wandelvakantie omdat zijn onderbewuste hem maant de functie van de gewaarwording te trainen. Of hij wordt halsoverkop verliefd, waardoor het voelen zich opdringt. Nu zal deze huiskamergeleerde niet meteen een carrière switch naar boer maken, maar het trainen van de gewaarwording zal wel meer jus en bezieling kunnen geven aan zijn dictaten. (Hoewel ik een filosoof kende die tevens ook aardappel boer was en hele bezielde colleges kon geven over de werkzaamheid van de natuur). En dit brengt me bij de volgende notie…
De bewustzijnskwaliteiten en de elementen
De bewustzijnskwaliteit van het denken hoort bij het element lucht. In de astrologie maar ook in de tarot (zwaarden) is het denken verbonden aan het element lucht. Als dubbele weegschaal bijvoorbeeld -mijn ascendant is ook weegschaal - ben ik een luchttype. En ik beschik inderdaad over een scherp analytisch vermogen. Ik ben die mens die de ‘waarom fase’ uit de kindertijd nog steeds niet is ontgroeid.
Het voelen is verbonden aan het element water. Het begrip emotie is etymologisch terug te voeren op het begrip emovere dat beweging betekent.
Zijn we bereid onze gevoelens, met de daaraan gekoppelde emoties te laten stromen? Zijn we bereid om ons mee te laten voeren met de beweging van het leven? Of zijn we geneigd het leven vast te zetten en te bevriezen in concepten (de vrucht van het denken)?
Het voelen toelaten verlangt ook moed. Maar natuurlijke voelers zijn ook gebaad bij enige mate van rationaliteit teneinde hun gemoed niet te laten overspoelen door te veel emotie.
De intuïtie wordt gedragen door het element vuur, het licht van de zon. “Eureka!,” er gaat ons plotseling een licht op - het lampje van Willie Wortel gaat dan branden in een flits worden we bevrucht door de intuïtie.
Geniale denkers hebben het vermogen om ontvankelijk te zijn voor de intuïtie want dat maakt dat ze out of de box kunnen denken.
Tenslotte het waarnemen, deze kwaliteit is geworteld in het element aarde. Voor waarneming hebben we de zinnelijke ervaring nodig van het proeven, ruiken, tastbaar voelen, horen en zien, dat het ondermaanse ons biedt.
Wanneer ik mensen met deze oriëntatie vraag naar de betekenis van hun droomsymbolen, is dat vaak veel te abstract. Ze hebben dan enige mate van intuïtieve ontwikkeling nodig om die betekenis te kunnen duiden. Bij veel mensen die georiënteerd zijn op de waarneming is het voelen de hulpkracht, maar ze hebben vaak moeite om die gevoelens te vertalen in woorden (denken).
De vervorming van het denken als afweermechanisme
Hoewel het onbewuste – geïnitieerd door de ziel -ons maant om andere kwaliteiten te verkennen kan het zijn dat we ons als een drenkeling vast houden aan de bewustzijnskwaliteit die ons het meest vertrouwd is.
In onze cultuur heeft het denken, sinds de verlichting – een steeds dominantere rol gekregen. Het was de Franse filosoof René Descartes (1596 – 1650) het zinnetje lanceerde: “Ik denk dus ik ben!” Volgens zijn visie is ons verstand het startpunt van ware kennis. Deze visie is stevig doorgedrongen in de grondbeginselen van de wetenschap. Dit impliceert ook dat intuïtie, als leverancier van kennis, in de bovenstroom van onze cultuur, geen recht van spreken heeft gekregen. Intuïtie wordt als te speculatief beschouwd en lijkt zich te onttrekken aan controle en beheersing. En juist de tendens naar controle en beheersing is een afweermechanisme om de intuïtie maar ook het voelen op afstand te houden, zo ook het gevoel van onzekerheid.
Denken heeft dus gaandeweg in het collectief van onze cultuur een superieure functie gekregen. Ik zie dus ook mensen in mijn praktijk die eigenlijk van nature meer intuïtief zijn georiënteerd of eigenlijk meer voelers zijn maar dat ze deze bewustzijnskwaliteiten angstvallig buiten de deur houden. Ook hier maant de natuur weer tot heelwording en dat laat zich kennen door een gevoel van disbalans, die mensen naar mijn praktijk brengt. Ten diepste is hun vraag om de inferieure kwaliteiten een grotere plaats te geven in hun denken en vervolgens in hun doen.
Mijn keuze voor het heksschap als heelwording
Mijn keuze voor het heksschap ervaar ik als een weg tot integratie van de inferieure kwaliteit gewaarworden. Het heksschap is voor mij een hele aardse vorm van spiritualiteit. Door de gewaarwording van de natuur en haar ritmes ontsluit zich een deur waardoor ik het wezen van de werkelijkheid kan ervaren. Deze ontsluiting noem ik magie.
De kwaliteit intuïtie (mijn hulpkracht) is een belangrijke schakel in de integratie tot deze beleving. Nu ik me in deze weg bekwaam voel ik ook deze heelwording in mijzelf. Het is alsof alle gerichtheden waar ik me in mijn leven op heb georiënteerd als een geheel samenvallen. De beleving aan het heksschap is als het verbindende weefsel die al mijn kwaliteiten laat samenwerken.
Mijn creativiteit krijgt bijvoorbeeld een geweldige impuls, het is de natuur die me uitnodigt en bevrucht met tal van inspiraties. Maar ook mijn schrijverschap krijgt een boots. Wanneer ik me slechts verlaat op mijn denken worden mijn schrijfsels gortdroge onverteerbare analyses. Wanneer ik alleen me laat leiden door mijn element de lucht, wordt ik een soort windbuil. Ik heb de bewuste gewaarwording van de aardse manifestaties nodig om mijn zinnen als het ware vlees en bloed te geven waardoor mijn creaties door levendigheid worden bezield.
Integratie, aarding en welzijn.
Het feit dat deze vorm van spiritualiteit lang is gediskwalificeerd (heksenverbranding) heeft mijns inziens dus ook te maken met de boven schikkende oriëntatie op de ratio, van onze cultuur die gedreven wordt door angst.
Ook de christelijke dogmatiek met zijn leerstellingen is gebaseerd op een rationele oriëntatie die evenzo gedreven is door angst. Angst voor het afschrikwerkkende gelaat van Moeder Natuur die we met haar onvoorziene natuurrampen, zo ook ziekte en dood, door controle hebben willen beheersen. Gedenk te sterven opdat we het aardse tranendal in de geest kunnen ontvlieden, is het adagio van de christelijke dogmatiek.
Wanneer we ons werkelijk verlaten op de intuïtie, het voelen en het waarnemen dan moeten we constateren dat het menselijk denken heel relatief is. De waarneming, de intuïtie en het voelen vertellen ons dat de natuur zoveel krachtiger en uiteindelijk intelligenter is als de mens die zich slechts op zijn denken verlaat.
De natuur heeft uiteindelijk het laatste woord en illustreert dat de mens ook onderhavig is aan het natuurlijke ritme, van geboorte, leven en dood.
Deze eenzijdig georiënteerde mens schept door zijn beheersingszucht disbalans ( lees destructie) in de natuur zo ook in zijn eigen natuur waardoor het hem onmogelijk wordt om te aarden in zijn eigen bewust-zijn. Deze ontaarding, de ontkenning van de natuur, zijn eigen natuur, schept onwelzijn in het gemoed en tenslotte in het lichaam.
13 maart 2023
Hemelfietsen als vlucht
13 maart 2023
Hemelfietsen als vlucht
Ergens rond het millennium verhuisde ik naar het Sidhadorp in Lelystad. Dit dorp binnen een stad, zal ik maar zeggen, is een gemeenschap voor wonen en werken van beoefenaars van de transcendente meditatie. De grondlegger van de TM is de Indiase Maharishi Mahesh Yogi .( De Beatles hebben zich in de jaren 60 een tijdje verbonden aan deze goeroe).
Deze vorm van meditatie stelt dat door regelmatige beoefening de angst verminderd ten gunste van geluk.
Opmerkelijk was echter, dat ik levend in deze gemeenschap met name veel mannen trof die stijf stonden van de neuroses en al jaren een verschanst leven leidde in de spirituele bubbel die werd afgebakend door stringente regels.
Ook in andere spirituele richtingen, waarbij het aardse bestaan toch als een illusionaire tranendal word beschouwd, die we zo snel mogelijk moeten ontvlieden, beluisterde ik juist in de dogmatische tendens de drijfkracht van de angst.
Ooit had ik een vriend, die met opgeheven vinger het non dualisme predikte. Het bleek oude wijn in nieuwe zakken. Kort daarvoor was hij nog ouderling van een zwaar bevindelijke gereformeerde kerk. Hij dacht dat hij zichzelf eindelijk had bevrijd, maar toen hij ernstig ziek werd mocht bijna niemand weten dat hij, als fanatiek niet roker, stervende was aan longkanker.
Ook in de christelijke dogmatiek werd, het aardse bestaan gezien als een oord van doem. Ons bestaan zou het gevolg zijn van een vergissing: doordat de verderfelijke Eva haar lust in de appel niet kon beheersen werden wij als mensheid veroordeeld tot de zondeval. Domme pech?
En ja, houd me ten goede, zowel de leringen van de TM, Cursus in Wonderen, andere non -duale richtingen, vind ik de teksten die ik lees prachtig en ontlokt mezelf de verzuchting; “Zo is het!” Ja alles is Liefde en we zijn allemaal geborgen in het licht en deel van een onverbrekelijke eenheid. (Gaap!) Geen speld tussen te krijgen.
De praktijk laat echter zien dat een te snelle (ego) identificatie met deze leringen vaak gegeven wordt door angst. Instant verlichting is voor de meeste mensen niet weggelegd. Meer nog, als je verlichting ambieert is de snelste weg, om met open armen, een tocht te maken dwars door ons aardse bestaan met haar ups en downs.
Ook mij is deze vlucht niet vreemd, hoe vaak heb ik niet met opgetrokken benen me veilig genesteld in een hoekje van de bank, verschanst tegen het tumult van de wereld, door me te verliezen in deze diepzinnige ijle teksten. Maar het was een schraler troost want uiteindelijk wachtte gewoon weer de afwas, mijn rekeningen en werd ik geconfronteerd met “die eikel” die me in het verkeer sneed en dat boze telefoontje van een familie lid. Alles is liefde…ook deze tastbare ervaringen.
Mijn visie is dat onze incarnatie in dit zogenaamde ‘tranendal’ ons misschien een moeizame weg bereid, maar uiteindelijk een krachtige ervaring biedt tot werkelijke verlossing.
Ik heb in ieder geval me met de nodige weerstand, met toch noodzakelijk moeten verhouden met het leven in dit ondermaanse. Dat viel en valt niet mee. Het verlangt immers moed om dwars door het mijnenveld van mijn angsten met overgave te blijven vertrouwen. Maar ik kan je zeggen dat het loont!
En ja nu in de fase van pre bejaarde, en ik eens omkijk en de weg zie die ik heb afgelegd zie ik eindelijk schoonheid…ik ontwaar de zin en de verlichtende betekenis van mijn incarnatie op deze aarde. Ik ben waar ik moet zijn en dat is een realisatie die rust geeft.
Soms is het alsof de natuur tegen me lacht, de glimlach van een boom of een bloem.. Meer nog, deze aardse tocht hebben mij de vaardigheden geleerd om zo af en toe een hemel op aarde te scheppen. Misschien zijn hemel en aarde wel een! Of ben ik nu een non -dualist?
28 januari 2023
Voor alles een juiste tijd.
28 januari 2023
Voor alles een juiste tijd.
Ik heb me voor 2023 voorgenomen om zowel privé als ook in cursussen meer aandacht te besteden aan het ritme van de tijd. Dat is niet nieuw voor me.
In 2004 zag mijn boek Dochters van de maan – de menstruatie in mythen en de moderne maatschappij het daglicht. Ik ontdekte, aan de hand van zo’n honderd interviews dat de hele cyclus van een vrouw tijdens haar vruchtbare periode, een ritme heeft die analoog is met de vier seizoenen zoals we die kennen op ons noordelijk halfrond. Dit ritme laat zich niet alleen fysiek kennen maar ook psychisch. Als voorbeeld noem ik de ovulerende periode die overeen komt met de zomer. De zomer is bij uitstek een periode om naar buiten te treden en met mensen te zijn. Het is het ultieme moment dat onze projecten de grootste kans van slagen hebben. Moet je een examen doen plan die tijdens je ovulatie! Je grote hersenen functioneren dan optimaal.
Dat is vlak voor de menstruatie anders, dan hebben we er behoefte aan om ons, net als in de herfst, al wat meer terug te trekken. Het is tijd voor bezinning. Onze rechter hersenhelft wordt dan dominant en dat betekent dat we vanuit een droomstaat functioneren. De logica laat het dan meer afweten. Examen doen is dan niet zo’n goed idee.
Aandacht voor het ritme kwam ik ook tegen tijdens mijn studie ayurveda. Voeding en leefstijl werden sterk gerelateerd aan het ritme van de seizoenen, die we ook weerspiegeld zien in de indeling van de dag. De zwaarste maaltijd werd bevolen rond het middaguur. De zon bereikt dan het hoogste punt aan de hemel en omdat wij ook natuur zijn betekent dat de kracht van ons verbrandingsvuur op dat tijdstip van de dag het sterkste is. We kunnen dan het makkelijkste onze voeding verteren. Een diner pas aan het einde van de dag, zoals we gewoon zijn geworden, is minder heilzaam omdat tegen de avond ons verbrandingsvuur zwakker wordt, de maaltijd ligt ons dan zwaar op de maag met alle klachten die daarvan het gevolg kunnen zijn.
Toch was in velerlei opzichten het natuurlijke ritme in mijn denken en doen naar de achtergrond geraakt. Ik ben iemand, die vaak op de hielen wordt gezeten door al mijn inspiraties. Dat betekent dat ik door die grote gedrevenheid geneigd ben om door te hollen. Halt houden vind ik op een bepaalde manier eng en vervuld me enigszins met een gevoel van schuld en wantrouwen. De ledigheid die des duivels oorkussen zou zijn is mij met de paplepel ingegoten. Toch zou ik intussen beter moeten weten omdat de praktijk me heeft geleerd dat juist op tijd halt houden om me over te geven aan lege lummel tijd uiteindelijk een hele goede investering is. Na deze pauze functioneer ik juist weer beter.
Het afgelopen jaar voelde ik allengs weer de behoefte om mij te bekwamen in de afstemming op het ritme van de natuur.
Een belangrijke inspiratie daartoe vind ik bij de heksen, die nadrukkelijke acht slaan op de betekenis van de standen van de maan en de wisseling van de seizoenen. De energie van midwinter is duidelijk anders als die van de lente of de zomer. Je hoeft er geen heks voor te zijn om te ervaren dat de seizoenen invloed hebben op ons gemoed en op onze activiteiten.
Vaak zijn we er echter minder bewust van hoezeer ook de maanstanden van invloed zijn op ons denken doen en ervaren.
Nu ik al weer een tijdje acht sla op de betekenis van de seizoenen en de standen van de maan ontdek ik dat ik in mijn behoeften aardig synchroon loop met deze ritmes. In de periode rond midwinter bijvoorbeeld vond ik het heerlijk om me terug te trekken onder kerstboom het was een tijd van bezinning waarin ik behoefte had om een pas op de plaats te maken als opbouw naar het nieuwe jaar. Intussen ben ik een maand verder en voel ik dat de energie aan het veranderen is, het blijft al iets langer licht en de energie tot inspiratie bouwt zich al weer op als voorbode van de lente in mij.
Terwijl ik dit schrijf is het een periode van wassende maan, de creativiteit neemt toe om tijdens volle maan te exploderen.
Ook Nouty en Kiki geven het voorbeeld. Jan mopperde dat het luie binnen katten beginnen te worden. Maar ik zei:" Nogal wiedes het regent en het is koud. Ik ben dan ook liever binnen in mijn hol.”
Vandaag schijnt een prille voorjaarszon en ik zie ‘’de meiden’ lekker buiten in onze tuin kuieren en ik maak plannen voor wandeltochten.
Het is gerust stellend om bewust te leven met deze ritmes. Ik hoef niet te twijfelen aan mijzelf of me schuldig te voelen als er momenten zijn dat ik minder productief ben en zelfs de behoefte heb om op de bank te ploffen en me onder te dompelen in een Netflix serie. Nu ik oplet zie ik dat mijn behoefte dan overeenkomt met het ritme van de natuur want het is bijvoorbeeld donkere maan. Evenzo kan ik bruisend van energie opspringen waarbij ik haast struikel over mijn benen van enthousiasme omdat ik niet weet welke inspiratie ik het eerst moet volgen. Aha, de volle maan kondigt zich weer aan en dat betekent dat ik structuur wel even kan vergeten.
Met deze ervaringen ontdek ik ook hoe troostrijk het blijkt te zijn dat ik niet afgesloten in mijn eigen huid en moeizame eenzame keuzen moet maken. Maar ik ben onmiskenbaar deel van het geheel waarbij de natuur mij gidsend de weg wijst en vertelt dat er voor alles een juiste tijd is.
18 januari 2023
18 januari 2023
Vreugde
Vreugde
De laatste jaren kies ik voor het jaar dat voor me licht een thema…een woord. Dat is voor 2023 “vreugde”.
Ik geloof dat het ultieme doel van de meeste mensen is om vreugde te ervaren. Mijn idee is dat naarmate je meer vreugde ervaart dat je ook een blijer mens bent. Vreugde voed jouw welzijn…en impliciet ook de wereld om je heen. Vreugde werkt immers aanstekelijk en inspirerend. Juist nu er veel aan de hand is in de wereld hebben we als een elixer, tegen het doemdenken, de vreugde nodig.
Nu wil dat niet zeggen dat je ieder dag als een blij ei, door het leven moet dartelen. We hebben van die dagen dat het leven tegen lijkt te zitten. We hebben slecht geslapen. Je baas of je partner heeft een rot bui. Iemand zegt iets wat toch in je haakt en vervolgens lig je een nacht tobbend wakker. Ook de stand van de planeten - zo heb ik laats begrepen- kan van invloed zijn op je gemoed. En dan nog niet te spreken van die vermaledijde hormonen die je maandelijks aardig kunnen terroriseren, heb ik in het verleden ervaren.
Ik zie ook nog wel eens dat als de vreugde afneemt mensen op een bijna dwangmatige manier confetti gaan strooien, de geforceerde tandpasta smile op hun gezicht toveren, opdat de wereld niet mag zien of horen dat het even niet zo lekker gaat. “Met mij is niets aan de hand!” Op lijden zit vaak schaamte.
Laats had ik met wat mensen een gesprek over de vraag of vreugde je toevalt…als een soort genade of dat je toch de vreugde in je leven kunt regisseren zonder haar te forceren?
Als ik uit ervaring spreek weet ik dat je wel degelijk zelf vreugde kan scheppen. Ik zal een eigen voorbeeld geven. Van de week had ik slecht geslapen omdat ik tobbend wakker lag over een issue dat mij kwelde. Vaak lijkt het s’nachts veel dramatischer. En ja, als de morgenstond weer aanbreekt wordt zo'n issue vaak weer lichter.
Maar ik was zo brak na slechts drie uur slaap dat ik weinig veerkracht had…en juist die dag wilde ik zoveel.
Mijn issue had veel van doen met iets uit mijn jeugd. In de Jungiaanse psychologie spreken we dan over het gekwetste kind. Een gebeurtenis in het heden kan een oude pijn trickeren.
Vaak zijn we geneigd, als we de pijn ervaren, omdat gekwetste kind ongeduldig van schoot te duwen met de geïrriteerde opmerking: “Je moet niet zo zeuren!”
Zoals ook met een fysiek kind gaat het zich door de afwijzing onmachtig voelen en gaat dan of nog harder huilen of kan het zelfs gaan slaan en schoppen. Vaak wordt zo’n kind dan op de gang gezet of naar zijn kamer gestuurd. Het is niet anders als met ons innerlijk kind. Wanneer ik haar negeer of de mond snoer ontluikt boosheid, ontevredenheid. Door mijn innerlijk kind daarentegen aandacht te geven en werkelijk te luisteren naar wat het dwars zit voelt het zich al een beetje meer gesteund. Bij fysieke kinderen merken we dat de boosheid dan wat afneemt en er ontstaat ruimte…ruimte voor plezier. Door de tranen heen kan er dan weer een lach doorbreken. Zo verging het mij ook.
Dat luisteren kan je bijvoorbeeld doen door in je dagboek een dialoog aan te gaan met je innerlijk kind. Ik vroeg aan mijn innerlijk kind wat het zou verlangen voor die dag? “Spinnen!” zei het kind. “Even geen verstandige grote mensen dingen doen.”
“Oké!” zei ik. Ik toog naar zolder en wist daar nog een doos met een vacht die gewassen moest worden. Ik werd al een beetje blijer toen ik zag hoe de net mand met mooie witte wol na een paar uur in in het trapgat bungelde. Ik kaarde (techniek om de vezels een kant op te krijgen) wol en ging spinnen terwijl ik een mooi ontspannings muziekje opzette. Het getob van de afgelopen nacht leek opgelost en kon ik weer de gebeurtenis in de juiste proporties zien.
Ik ben me sinds kort aan het bekwamen in *runen stenen, bij wijze van divinatie methode. Ik was benieuwd wat de runen mij die middag te melden hadden. Intuïtief koos ik, graaiend met mijn handen in het zakje, een steen. De steen in mijn hand liet een teken zien gelijkend op een P. Wunjo is de naam van dit teken en verwijst naar vreugde…
*De Runen tekens werden naast hun functionaliteit als schrift tekens ook gebruikt als orakel voor het waarzeggen. Iets dat we nu nog steeds graag doen. Elk teken draagt een magische betekenis waardoor de stenen naast waarzeggen zelfs voor heling en magische ceremonies gebruikt kunnen worden. Er zijn 24 tekens.